Auteur: Hannes

zondag 13 september

Eenmaal op open zee meldden Theo en ik ons ook nog een keer bij de Aurea Spa, want we hadden nog een zonnebanksessie tegoed, aangeboden door de cruisemaatschappij. Nu komt dat wellicht vreemd over na een 15-daagse cruise met alleen schier onbewolkte dagen en middagtemperaturen van boven de 30 graden, maar ja het zit nu eenmaal in de Aurea Experience die we geboekt hadden en je bent Hollander dus pak je dat gewoon even mee.
Hierna gewoon verder zonnen aan dek en wat zwemmen en wat bubbelen en wat drinken en ja, Johannes moest natuurlijk ook weer zonodig een ijsje halen bij bandido Alberto 😆

Tijdens het diner was het groot feest in ons restaurant.
Een fenomeen dat we bij de marine zouden noemen: “de laatste avond op zee show”
Wij wisten als ervaren cruisereizigers al wat er kwam, want op de laatste avond staat er steevast ‘Baked Alaska’ als dessert op de kaart.
Na je 4, 5, 6, of 7 gangendiner moet je dan wel even wachten, want iedereen krijgt dan datzelfde toetje tegelijk. Voordat het wordt binnengebracht wordt het licht gedoofd en komen alle bedienden met een schaal met brandend geflambeerde Baked Akaska binnenlopen

onder luide klanken van triomfmuziek en trompetgeschal, hieronder aanklikken voor video

IMG_3307

waarna zich ook de hele etat-major van het schip in het restaurant opstelt om het applaus in ontvangst te nemen voor de bewezen diensten van de afgelopen 2 weken. Hieronder aanklikken voor video

IMG_3306

Ook onze vaste tafelploeg was door het dolle heen zoals je hieronder kunt zien.

De laatste theatershow van deze cruise was er een om zeker niet te missen met als titel: Canzoni dal cuore oftewel ‘gezangen uit het hart’ verzorgd door het inmiddels befaamde kwartet artiesten bestaande uit 1 sopraan, 1 tenor, 1 pianist en 1 violiste.

I.v.m. het daverend applaus werd als toegift gezongen: Vinicoli vinicola en ik kreeg na afloop van de sopraan een kushandje omdat ik zo goed meegezongen had, hetgeen de bedoeling was.

Bij terugkeer in de hut vonden we de laatste scheepskrant met informatie over het embarkeren in Venetië de volgende dag en ook de bagagelabels om de koffers van boord te krijgen. De kofferlabels hebben per dek en per categorie verschillende kleuren en de kleur bepaalt wanneer je bagage van boord kan. Om een vlotte afhandeling te garanderen moet je op de laatste nacht uiterlijk om 2 uur de koffers voor je hut neerzetten, zodat je bagage in de nacht op een centraal punt in het ruim kan worden klaargezet om naar de aankomsthal in de cruiseterminal te worden gebracht.
De verwachte aankomsttijd van de MSC Opera was op 14/9 om 9.30. We hadden geluk, want wij konden al om 9.20 verzamelen in het Teatro dell’Opera zodat een voorspoedige thuisreis in het verschiet lag.
Doordat de Opera iets eerder binnen kwam dan gepland, konden we al om 9.15 van boord zodat we na in de teminal de bagage in ontvangst te hebben genomen om kwart voor 10 al in de auto zaten en probleemloos Venetië konden verlaten.

Niettemin hebben we in onderweg nog een extra overnachting gemaakt, omdat we alle twee toch wel vermoeid werden. Zo halfweg tussen Venetië en Heemskerk konden we in onze dromen nog eens nagenieten van een geweldig mooie cruise.
Na thuiskomst gaan we meteen weer boeken voor de cruise van 2016

zaterdag 12 september

Na vertrek uit Kefalonia waaide het op ons zonnedek Top13 zo verschrikkelijk dat er geen ligbedden, tafels, stoelen konden blijven staan; ook voor je eigen spullen moest je oppassen dat ze niet aan ‘Gerrit’ werden uitgeleverd , waardoor we genoodzaakt waren ons heil een dek lager te zoeken op het pooldeck. (Bijna had ik gezegd tussen de gewone mensen, maar zo zit ik gelukkig niet in elkaar😉)

Na het diner nog naar de late theatervoorstelling van 23 uur; vandaag met de naam Bollywood. Zang en dans onder invloed van de Indiase filmcultuur met ook wat acrobatiek tussendoor en daarna weer ons wiegje in

I.v.m. de vroege aankomst in Dubrovnik weer op tijd opgestaan om te ontbijten en na het ontbijt het afmeren langs de steiger gade te slaan, oftewel: ’toeschouwers naar meerrol op post’.

Als je ’s morgens weinig tijd hebt om te ontbijten kies je gewoon voor MSC Express en dat ziet er zo uit

Alleen de witte bonen zijn niet standaard, die heb ik er extra bij besteld om het op Engels ontbijt te laten lijken.

Onze excursie bevatte een klein ritje met de bus naar een uitkijkpunt vanwaar je de oude stad kon zien liggen, waarna we doorreden naar het centrum voor een wandeling met gids over de oude stadsmuren. Daarna zouden we nog gelegenheid hebben om vrij in Dubrovnik rond te stappen. Om naar het schip terug te keren mochten we na aangenaam verpozen gebruik maken van de shuttlebus.
Onze gids wist over ‘bijna elke steen’ in de muur wel een ellenlang verhaal te vertellen, en ook in welke oorlog welke kerk werd platgegooid, informatie waardoor de aandacht van het gezelschap steeds meer verslapte en gaandeweg ieder voor zich verkoos om de tour over de stadsmuur maar zelfstandig te vervolgen. Het keek wel het verhaal van de 10 kleine negertjes. Ook wij haakten op een gegeven moment af en hebben zo nog ruim een uur op eigen doft door de stad kunnen struinen.

De laatste shuttle vertrok om 12.45 maar we nemen uit ervaring nooit de laatste omdat het dan heel erg druk wordt.

Aan boord bij het selfservicebuffet snel een ’toeristenmenu’ (patat, hamburger, hotdog, pizza met 2 halve liters bier) naar binnen geschuffeld want we hadden geen zin om ons netter te kleden voor de lunch in het restaurant.
Hierna naar zonnedek Top13 waarhet nu bijna windstil was en we de Opera precies om 14 uur volgens schema zagen vertrekken. Dat was maar goed ook, want de Norwegian Jade van NCL ‘hield al op en neer’ en popelde om onze plaats aan de kade in te nemen. Eenmaal op open zee de hele middag nog aan ons kleurenschema liggen werken.

zaterdag 12 september

De Opera ligt vandaag afgemeerd aan een hele lange pier in een baai van Argostoli, de hoofdstad van het eiland Kefalonia

Om op tijd klaar te zijn voor de excursie, om 06.30!!! opgestaan en om 7 uur meteen gaan ontbijten.
Daarna in het theater verzamelen in afwachting van de afroep voor vertrek van de bus.
Onze excursie vandaag ging via de druipsteengrotten van de Drogarati Caves

naar Myrtos Beach, een van de mooiste stranden ter wereld, volgens de gids op plaats 4 of 5.

Hier hadden we 1,5 uur de gelegenheid om te zwemmen en te relaxen, alleen jammer dat juist vandaag het zwemmen verboden was wegens de sterke onderstroom; gelukkig was de “koek en zopie tent” wel geopend dus konden we onder het genot van een biertje en wat knabbeltjes genieten van het fraaie uitzicht.

Hierna weer terug naar het schip via een andere route met regelmatig uitzicht op nog meer azuurblauwe baaien.

vrijdag 11 september

Op het tijdstip dat we eigenlijk al hadden moeten aantreden om op excursie te gaan, werden we nu gewekt door ‘buitengeluiden’ zoals het neerlaten van het ponton waar de tenderboten zouden vertrekken, want ook in Santorini zouden we voor anker gaan.

Dat Santorini een heel populair eiland is bleek wel uit het grote aantal cruiseschepen dat we om ons heen zagen liggen.

We gingen na het douchen lekker rustig ontbijten in een bijna uitgestorven restaurant, want de meesten waren toen al bijna op pad of onderweg.
Toen wij dan ook aanstalten maakten om de wal op te gaan konden we zonder te wachten in de tenderboot stappen die ons naar de haven bracht vlak bij het vertrekpunt van de kabelbaan waarmee je bovenop de berg in Santorini moest uitkomen. Nou daar stond me toch een rij, want wij waren immers als een van de laatsten van boord gegaan en uiteraard stonden er ook veel opvarenden van de andere cruiseschepen te wachten.
We hebben nog even overwogen om met de ezeltrail naar boven te gaan, want daar was de rij aanmerkelijk korter, echter dat bleek geen succes. Na €5 p.p. te hebben betaald konden we plaats nemen, maar toen de ezeldrijver de ezel waarop ik zat ‘startte’ begon ik vervaarlijk te slingeren en was ik er niet meer gerust op. Daarenboven nog het feit dat de ezels zonder enige begeleiding zelfstandig achter elkaar in een file naar boven moesten deden mij weer met beide voeten op de grond belanden.

Dan toch maar achteraan sluiten in de nog langer geworden rij voor de kabelbaan: 2 kabeltreintjes vertrokken tegelijk, 1 omhoog en 1 omlaag, met ieder 6 cabines voor elk 6 personen. Daarbij in aanmerking genomen dat in de meeste gondels over het algemeen maar hooguit 4 personen geplaatst werden, verklaart waarom de rij zo lang was en brengt je tot de conclusie dat Grieken dus echt niet kunnen tellen. 😉

Boven aangekomen genoten we van de prachtige vergezichten over de baai met alle cruiseschepen en tippelden we trapjes op en af en straatjes in en uit en omhoog en omlaag.

Bij een ijssalon gekomen kregen we trek in een onvervalste Griekse frozen yoghurt, nou dat was lachen: je koos de maat van de beker, klein, middel of groot en je kon zelf tappen uit 4 automaten met verschillende smaken yoghurt, daarbij nog een tafel met allerlei soorten toppings, vruchtjes en sauzen, waarna het totale gewicht de prijs bepaalde. ’t was de moeite waard.

In de wetenschap dat er van de diverse cruiseschepen nog tientallen bussen hun excursie in Santorini zouden eindigden en dat al die passagiers na een rondgang ook via de kabelbaan naar beneden zouden moeten besloten we op tijd af te dalen en beneden in het haventje nog wat te drinken vooraleer de tenderboot naar het schip terug te nemen.
Nu hadden wij zo goed als een hele trein voor ons alleen. Na een bakkie koffie op een terras heb ik mijn blog over Istanboel kunnen afronden en publiceren en toen weer terug aan boord voor de lunch en de afvaart om 14:00.

De rest van de middag even relaxed doorgebracht op zonnedek en sauna/stoombad, weer lekker gedineerd met 7 gangen, want ik kon voor het hoofdgerecht niet kiezen uit vlees of vis dus allebei maar besteld, ja dat is ook cruise en dat kan gewoon.

De avond weer een keer besloten met een theatervoorstelling met Claudio de Negri, dezelfde als aan het begin maar een totaal andere show en weer meteen daarna naar bed i.v.m. de aankomst in Kefalonia de volgende ochtend op het vroege tijdstip van 8 uur.

 

donderdag 10 september

Na een goede nachtrust arriveerden we met MSC Opera rond 14 uur bij het eiland Mykonos, waar we voor anker gingen voor een bezoek van slechts een halve dag. We hadden ook hier een excursie geboekt en verlieten het schip al om 14.15 voor een rondje eiland. De tenderboot bracht ons naar de nieuwe haven van Mykonos, waar de bus al klaar stond, die ons langs div. hoogtepunten zoals kerken, kloosters,baaien en stranden. Tijdens een stop bij een kloostermuseum in Ano Mera kregen we een Griekse lunch aangeboden, die ons voortreffelijk smaakte evenals een groot glas ouzo dat er bij werd geserveerd.

In de bus kregen we nog wat uitleg over de Griekse goden en mythologie en werden we opmerkzaam gemaakt op 2 ongeveer gelijk uitziende eilandjes die werden omschreven als ‘de tieten van Aphrodite’

Na de bustour werden we midden in Mykonos bij de oude haven gedropt zodat we nog wat tijd hadden om te wandelen in de pittoreske smalle straatjes en steegjes. Vanuit de oude haven was er ook een doorlopende tenderboatservice terug naar het schip, de laatste zou pas om 23.30 vertrekken.
Wij besloten om 9 uur terug te gaan aan boord voor het diner en tot die tijd even wat sightseeing te doen.
Om een uur of 7 kregen we allebei ‘een beetje trek’ maar wilden niet te vroeg terug aan boord, dus kozen we in een leuk restaurantje met uitzicht op de molens van Mykonos

voor wat kleine hapjes vergezeld van een Grieks Hellas biertje. Dat veel kleine hapjes een grote tafel kunnen vullen hebben we hier gemerkt.

We hebben ons de diverse hapjes goed laten smaken en kregen bij de rekening nog een lekker glaasje Grieks soort schnaps gepresenteerd; weer eens iets anders dan ouzo.

Volgens plan toch gezorgd om een uur of 9 aan boord terug te zijn en na ons te hebben opgefrist naar het restaurant getogen. Doordat we aan de wal toch lekker wat hapjes hadden geproefd hadden we niet zo veel trek en bestelden we ieder alleen soep en een hoofdgerecht, zelfs een toetje fietste er bij ons niet meer in. De bediening wist niet hoe ze het hadden, want zo bescheiden kenden ze ons niet, maar toen we de foto van de hapjes lieten zien begrepen ze het wel.
Vanwege het tijdstip passagieren tot 23.30, was er deze avond geen theatershow, des te beter want de excursie die we voor de volgende dag op Santorini hadden geboekt zou op het onchristelijke tijdstip van 7 uur in de ochtend VERTREKKEN, dus meteen naar de hut en slapen.
In de hut aangekomen hadden we post van de excursion desk: onze excursie was gecanceld i.v.m. een onvoldoende aantal deelnemers.
Effe jammer dan, maar niet heel erg want inwendig juichten we omdat we nu niet de wekker hoefden te zetten.
Toen MSC Opera rond middernacht koers zette naar Santorini lagen wij allebei al op 2 oren.

 

 

Dinsdag 8 en woensdag 9 september

Voor het slapen gaan nog een bestelling voor ontbijt buiten aan de deurknop gehangen omdat ik voor de zeedag van dinsdag nog maar weer eens een massage had geboekt om 9 uur en door ‘ontbijt op bed’ kun je dan èn lekker uitslapen èn hoef je voordat die afspraak begint ‘de deur niet uit’.

Om ongeveer een uur of 2 ’s nachts werden we wakker van een oorverdovend lawaai. Een blik vanaf ons balkon leerde me dat er midden op de Zwarte Zee een zwaar onweer was losgebarsten met daverende donderknallen en schrikaanjagende bliksemflitsen, terwijl de haast ondoorzichtbare pijpenstelenregen voortdurend ‘water naar de Zwarte Zee aan het dragen’ was. Eens te meer was het schrikken omdat we sinds ons vertrek uit Nederland op 29 augustus totaal geen regen meer hadden gezien, dus haast niet meer wisten hoe dat eruit zag. 😊

Het afgeleverde ontbijt was dit keer net als het weer om te huilen:
i.p.v. het bestelde volkoren en roggebrood kregen we geleverd ieder een wit broodje en een plak wit brood die evt. voor toast door kon gaan, maar waarvan de bovenkant alleen hard was geworden door het langdurig buiten de verpakking te bewaren. Verder hadden we thee besteld, maar nadat ik de theezakjes in de thermoskan had geplempt bleek die al gevuld met koffie en wil je wel geloven dat dàt niet smaakt?
Gelukkig hadden we nog een yoghurtje, een vruchtensapje en warme melk met honing.
Hierna was het tijd voor de Spa; Theo nam een stoombad en ik koos vandaag uit het grote boek met lekkernijen in de Aurea Spa voor een ‘candle massage’ door Dewa Putu die blij was me weer te zien, maar dat zegt hij vast tegen al zijn klanten

Door de nog steeds gestaag vallende regen was er aan dek geen hol aan en dat was te merken omdat alle binnenbars en -lounges boordevol zaten. Gelukkig konden wij ons terugtrekken op ons eigen balkon waar we door de roomservice wat vloeibare versnaperingen hebben laten brengen.
Tussendoor even geluncht, bij wijze van uitzondering in het buffetrestaurant wat normaal ons ding niet is, en daarna nog even tijdens middagrust onze oogleden van de binnenkant bekeken.
Toen we weer bij onze positieven waren, bleek het weer al redelijk opgeklaard en vooral in de richting waarnaar de Opera koers zette brak de bewolking en was er hier en daar een straaltje zon en wat blauwe lucht door het wolkendek heen te zien. Even een luchtje scheppend aan dek kwamen we nog langs de midgetgolfbaan op dek 12.

Ideaal om op het groene gras te kunnen gaan zitten als je aanleg hebt voor zeeziekte.
Zoals gewoonlijk laat op de avond gaan eten, wat borrelen en in het theater genoten van de voorstelling ‘Icons’, een mix van hoogtepunten uit de westerse muziek van de afgelopen 30 jaar met halfblote ‘heren’ in “it’s raining men” tot genoegen van het vrouwelijke en minder fanatieke mannelijke deel van het publiek

en gelukkig voor de andere kunne “Village people” uitgevoerd door dames in strakke pakjes.

Daarna lekker naar bed want morgen om 8 uur meren we af in Istanboel en we willen zeker vanaf 7 uur op ons balkon de vaart door de Bosporus gadeslaan, maar dan de andere kant van de stad dan op de heenreis.

Toen we om een uur of 7 wakker werden waren we al weer een heel eind de Bosporus opgevaren en konden we nog net vanaf ons balkon de loods aan boord zien gaan.

Het was weliswaar nog zwaar bewolkt, maar gewoon lekker warm en in elk geval droog. Toen we de cruiseterminal in Istanboel naderden bleek er al een schip afgemeerd te liggen, de Arcadia van P&O Cruises,

De Opera voegde zich in de rij met verkorte tussenruimte achter de Arcadia, vlak hierna voegde zich een oude bekende precies tussen ons en de Arcadia in en wel MSC Poesia, waarmee we al eens een cruise langs Noord-Europese hoofdsteden hadden gemaakt;

na het afmeren van de Poesia kwam ook nog eens de Thomson Spirit achteraan sluiten en was de ruimte aan de kade volledig benut.

Nadat we de totale afmeermanoeuvres met grote interesse hadden gadegeslagen gingen we ontbijten en meteen daarna terug naar de hut om tandjes te schrobben en ons gereed maken om de wal op te gaan.
Bij terugkeer in de hut wachtte ons een uitnodiging van de kapitein voor een cocktailparty – alleen bestemd voor Voyagersclub members – na vertrek uit Istanboel, daar konden we dus nog even over nadenken.

Maar zoals gezegd: eerst aanvang passagieren. Dat begon met een domper.
We waren aanvankelijk blij gestemd omdat de kade waar we samen met de andere schepen waren afgemeerd zo goed als in het centrum lag.
Echter de oude cruiseterminal was sinds eind 2014 gesloten en je moest nu – als je het ‘geluk’ had het dichtst bij de stad afgemeerd te liggen – om via de nieuwe terminal de stad binnen te gaan, eerst 1,5 km lopen van het stadscentrum af, de ‘verkeerde’ kant op dus en buiten de terminal weer dezelfde afstand terug naar het centrum en dat langs een weg met zeer druk verkeer en slecht onderhouden of niet aanwezige trottoirs. Als je dan weer op dezelfde hoogte van je schip was had je 3 nutteloze kilometers gelopen.
Ondanks de borden “welcome in Istanbul” heb ik me nog nergens zo niet welkom gevoeld.

Onderweg naar de stad hadden we nog een mooi uitzicht op de afgemeerde cruiseschepen

Eenmaal in de stad de bekende plekken opgezocht:

blauwe moskee (lange rij, schoenen uit, veel gedoe) je mocht maar één plastic tasje nemen om je schoenen in te doen, maar als 1 tasje niet eens groot genoeg is om 1 van mijn maat 47 te bevatten? Juist ja.

Langs de Aya Sofia stond zo’n lange rij dat we niet eens zijn aangesloten, dus dan maar richting Grand Bazar. Ik vond het een beangstigend groot doolhof en bang om er niet neer uit te geraken durfden we amper de kleine straatjes links en rechts af te slaan.

Omdat we toch niet van plan waren iets te kopen want ‘niks nodig’ en we regelmatig zeer opdringerig werden benaderd gauw weer de buitenlucht opgezocht. Na een lunch een bezoek gebracht aan het Topkapi, het oudste nog bestaande paleis ter wereld en bijbehorend archeologisch museum.

 

Daarna werd het ook al weer langzaam tijd richting Opera te gaan weer met die nutteloze omweg van 3 km.
Welkom in Istanboel? Lik-me-reet!!

Terug aan boord ons ontdaan van de bezwete kleren en aan de poolbar in recordtijd 2 halve liters bier naar binnen geklokt, hierna het vertrek van de Poesia gade geslagen, waarna wij aan de beurt waren om te vertrekken, vervolgens omgekleed in het nette pak voor de captains cocktailparty.

‘S avonds bij het diner hadden we – waarschijnlijk door vermoeidheid – niet zo’n trek als anders dus hielden we het deze keer slechts bij 3 gangen, maar wel weer heul erg lekkah, voor mij aardappelsoep met prei en garnalen, daarna pasta met jakobsschelpen en saffraansaus en als hoofdgerecht een heerlijke biefstuk met een garnituur van gebakken ananas en paprika’s,

Als afsluiter werd ons een lekker glas Brut champagne ingeschonken, dus toch eigenlijk 4 gangen 😉

Na het diner de voorstelling Mytheon bezocht, wederom een mooie show met dans en acrobatiek door mythologische figuren, waaronder 2 ‘elastieken’ Siamese tweelingmeisjes.

Ik begon de vermoeidheid van de afgelopen zeer hete dag in Istanboel danig te merken, en moest ondanks de wervelende show moeite doen om het knikkebollen tegen te gaan.

woensdag 2 en donderdag 3 september

Na het vertrek gisteravond om 20.00 uur uit Bari, vandaag 2 sept. de eerste zeedag, daarom hebben we ontbijt in de hut laten bezorgen, dat we heerlijk op het balkon hebben verorberd.

Daarna een dek hoger naar het Aureau Spa en Wellnesscenter om ons met een heerlijke Balinese massage te laten kneden. Ik werd gemasseerd door een zeer vriendelijke Balinese satebabiboy luisterend naar de naam Dewa Putu Gunawan; Theo had meer geluk met een vrouwelijke masseuse😉. Daarna door naar het pooldeck voor een bakje koffie en een keus gemaakt uit enkele van de vele soorten koffiebroodjes en croissantjes die in de vele bars en lounges elke ochtend tussen 06.30 en 11.30 klaar staan voor wie dat wil;
Verder de dag gevuld met zwemmen, zonnen, lezen, eten en drinken, heel saai dus allemaal 😅 Onderweg nog af en toe een blik werpen over de reling naar waarop we door de brug opmerkzaam werden gemaakt: Om 11 uur kwamen we dicht onder de Griekse kust te varen, niet ver langs het eiland Cefalonia waar we op de terugweg nog voor anker zullen gaan. Daarna met een gemiddelde snelheid van 17 knopen door de Pelopponeus, om 18 uur langs het beroemde (zegt de brug) eiland Sapienza, om 21 uur langs Kaap Tainaro en ten slotte Kaap Maleas om 23:00 uur, maar toen zaten wij al in het “Teatro dell’Opera” om te genieten van de voorstelling ‘Comedia’, een wild gebeuren met zang en dans en acrobatiek waarvan wij zeer hebben genoten. Ja en dan is het middernacht geweest en dan ‘mag’ je eindelijk naar bed van jezelf.

Gezien het vroege tijdstip van aankomst in Athene (3 sept. 07.00) hebben wij ons op de porlijst gezet om de binnenkomst in Piraeus – de haven van Athene – gade te kunnen slaan. Aan boord hadden we de avond ervoor al tickets gekocht voor de hopon/hopoff bussen die het vlak naast de cruiseterminal gelegen busstation in de route hadden opgenomen, dus hier geen excursie geboekt bij MSC. vlak nadat wij waren afgemeerd, kregen we op de steiger naast ons MSC Musica, de grote zus van de Opera langszij.

Na het ontbijt de stevige stappers aangetrokken en de wal op, nou wij waren niet de enige met hopon/hopoff tickets want er stond al een lange rij. Desalniettemin konden we al heel snel in een opgetrommelde extra bus instappen en gelukkig konden we een plaats met goed uitzicht op het bovendek bemachtigen. Nou ja gelukkig: tijdens het rijden was het inderdaad erg lekker met de wind erbij, maar bij stilstand werd je zowat gesmoord in de hete zon en dan was het nog maar een uur of 10 in de ochtend. Wanneer we ergens een sightseeing tour met ho/ho bussen maken doen we eerst de hele ronde (vaak een blauwe en een rode tour) en gaan we daarna nog eens rond om bij interessante plaatsen uit te stappen en die wat dichterbij te bekijken. Echter in Athene was het zo heet en in de stad een verkeerschaos van jewelste, dat we na zowel de blauwe als de rode tour besloten om teruggekeerd bij de terminal te vluchten naar de koelte van de Opera. Bij de Akropolis krioelde het werkelijk van de mensen dus nodigde dat ons ook niet echt uit om vanaf de busstop helemaal naar boven te klimmen; gelukkig hebben we wel de vanaf het busbovendek gemaakte foto’s nog.

We hebben aan boord de rest van de dag gespendeerd aan o.a. zwemmen en zonnen, hapjes en drankjes en ook nog een uurtje in de sauna en stoombad doorgebracht. Dat was ook wel heet, maar toch anders.

 

Om 18 uur was het meerrol op post en keken we hoe zachtkens ons bootje de haven van Athene uitgleed. Om 21 uur vonden wij het wel tijd om te gaan dineren, we besloten nu maar eens genoegen te nemen met 6 gangen. Ik heb deze avond de voornamelijk Indonesische bediening tijdens het diner getrakteerd op een door mij ter plekke in het Engels vertaald liedje van Willem Nijholt dat hij ooit in een show van Wim Sonneveld had gezongen:
“I walk along the kali
I hear tsjeplok, tsjeplok
I think there goes a koddoh
A doeh, someone tjebbok”
Hierna hilariteit alom, en 2 van de obers zullen – zoals wij daarna merkten – tot in lengte van dagen door hun collega’s met de bijnaam tsjeplok en resp. koddoh worden aangeroepen. Ook mij werd de volgende ochtend tijdens het ontbijt door een van de obers gevraagd te laten zien welke sepatu’s ik aan had 😆

Na het diner even borrelen in de La Cabala Piano Bar onder het genot van de zangkunsten van Clarke, een blanke Zuid-Afrikaan, die op mijn verzoek Suikerbossie ten gehore bracht, na eerst heel verrast op dat verzoek te hebben gereageerd.
Deze dag afgesloten met de voorstelling ‘Un Palco all’Opera, een prachtige concert met vele klassieke duetten en aria’s waarvan wij zeer hebben genoten.

dinsdag 1 september

Nadat we wakker waren geworden bleek MSC Opera zich ongeveer halverwege Bari te bevinden. Volgens de ‘dagelijkse orders’ zouden we daar om 15 uur aankomen en bleek dat later tot bijna op de minuut te kloppen.

Voor 7 van de 9 havens die we in deze reis aandoen hebben we vooraf thuis online excursies geboekt en betaald, zodat we daar aan boord niet meer voor in de rij hoefden te staan bij de ‘excursiondesk’.
De tickets waren vannacht keurig ‘onder de deur deur geschoven’ zoals we dat gewend waren bij eerdere cruises.
Na het ontbijt hadden we dus nog ruim tijd om activiteiten te ontplooien. We besloten eerst om de vouchers die we de dag van vertrek namens de MSC in de hut hadden aangetroffen te verzilveren, dus op naar de MSC Aurea Spa voor het boeken van een Balinese massage van 45 minuten voor beiden en dan door naar de vitaminebar voor een gezonde cocktail. Bleek dat de ‘vitaminevoucher’ bestemd was voor één drankje per hut. Beetje sneu hoor MSC !!!!!!

Op de gerestylede Opera kwamen we ook wat elektronische snufjes tegen.
Zoals wij voorheen gewend waren om bij het inchecken de creditcard te laten registreren op je cruisecard, is het nu de bedoeling om dat binnen 2 dagen na vertrek aan boord te doen bij de receptie òf bij een elektronische oplaadzuil, waarvan er enkele in de buurt van de receptie staan opgesteld.

Ook is het mogelijk dat je bij een ander soort zuil door middel van je cruisecard kunt reserveren voor de dagelijkse shows in het theater.

Indien je een tablet of laptop bij je hebt kun je het ook online in je hut doen door daarop in te loggen met de internetcode die op je cruisecard staat, toch wel een vooruitgang.

De eerste 2 avonden waren er als vanouds shows tijdens de 1e en 2e dinerzItting, maar ook telkens een 3e show ’s avonds om 23 uur.

Na aankomst in Bari maakten wij een interessante excursie naar de grootste olijfolieproducent van Italië met een proeverij

en daarna – dachten wij – naar de kathedraal in Bari met het graf van ‘onze’ “Sinterklaas”
Echter onze bus zette na de proeverij koers naar Trani waar in de kathedraal het graf is van Sint Nicolaas de pelgrim uit Griekenland. Evengoed een mooie rit naar een mooi stadje en een fraaie kerk, maar de opzet was anders.

Terug aan boord lekker lang gedoucht en na het diner naar het “Teatro dell’Opera” om te genieten van de door Cruise Director Luigi gepresenteerde voorstelling ‘The thousands voices of Claudio’ met Claudio de Negri, een Zwitserse buikspreker. Deze show hadden wij in 2014 – met de Opera onderweg naar St. Petersburg ook al gezien, maar hij was in een heel fraai nieuwe jasje gestoken.