Dinsdag 8 en woensdag 9 september
Voor het slapen gaan nog een bestelling voor ontbijt buiten aan de deurknop gehangen omdat ik voor de zeedag van dinsdag nog maar weer eens een massage had geboekt om 9 uur en door ‘ontbijt op bed’ kun je dan èn lekker uitslapen èn hoef je voordat die afspraak begint ‘de deur niet uit’.
Om ongeveer een uur of 2 ’s nachts werden we wakker van een oorverdovend lawaai. Een blik vanaf ons balkon leerde me dat er midden op de Zwarte Zee een zwaar onweer was losgebarsten met daverende donderknallen en schrikaanjagende bliksemflitsen, terwijl de haast ondoorzichtbare pijpenstelenregen voortdurend ‘water naar de Zwarte Zee aan het dragen’ was. Eens te meer was het schrikken omdat we sinds ons vertrek uit Nederland op 29 augustus totaal geen regen meer hadden gezien, dus haast niet meer wisten hoe dat eruit zag. 😊
Het afgeleverde ontbijt was dit keer net als het weer om te huilen:
i.p.v. het bestelde volkoren en roggebrood kregen we geleverd ieder een wit broodje en een plak wit brood die evt. voor toast door kon gaan, maar waarvan de bovenkant alleen hard was geworden door het langdurig buiten de verpakking te bewaren. Verder hadden we thee besteld, maar nadat ik de theezakjes in de thermoskan had geplempt bleek die al gevuld met koffie en wil je wel geloven dat dàt niet smaakt?
Gelukkig hadden we nog een yoghurtje, een vruchtensapje en warme melk met honing.
Hierna was het tijd voor de Spa; Theo nam een stoombad en ik koos vandaag uit het grote boek met lekkernijen in de Aurea Spa voor een ‘candle massage’ door Dewa Putu die blij was me weer te zien, maar dat zegt hij vast tegen al zijn klanten

Door de nog steeds gestaag vallende regen was er aan dek geen hol aan en dat was te merken omdat alle binnenbars en -lounges boordevol zaten. Gelukkig konden wij ons terugtrekken op ons eigen balkon waar we door de roomservice wat vloeibare versnaperingen hebben laten brengen.
Tussendoor even geluncht, bij wijze van uitzondering in het buffetrestaurant wat normaal ons ding niet is, en daarna nog even tijdens middagrust onze oogleden van de binnenkant bekeken.
Toen we weer bij onze positieven waren, bleek het weer al redelijk opgeklaard en vooral in de richting waarnaar de Opera koers zette brak de bewolking en was er hier en daar een straaltje zon en wat blauwe lucht door het wolkendek heen te zien. Even een luchtje scheppend aan dek kwamen we nog langs de midgetgolfbaan op dek 12.

Ideaal om op het groene gras te kunnen gaan zitten als je aanleg hebt voor zeeziekte.
Zoals gewoonlijk laat op de avond gaan eten, wat borrelen en in het theater genoten van de voorstelling ‘Icons’, een mix van hoogtepunten uit de westerse muziek van de afgelopen 30 jaar met halfblote ‘heren’ in “it’s raining men” tot genoegen van het vrouwelijke en minder fanatieke mannelijke deel van het publiek
en gelukkig voor de andere kunne “Village people” uitgevoerd door dames in strakke pakjes.
Daarna lekker naar bed want morgen om 8 uur meren we af in Istanboel en we willen zeker vanaf 7 uur op ons balkon de vaart door de Bosporus gadeslaan, maar dan de andere kant van de stad dan op de heenreis.
Toen we om een uur of 7 wakker werden waren we al weer een heel eind de Bosporus opgevaren en konden we nog net vanaf ons balkon de loods aan boord zien gaan.

Het was weliswaar nog zwaar bewolkt, maar gewoon lekker warm en in elk geval droog. Toen we de cruiseterminal in Istanboel naderden bleek er al een schip afgemeerd te liggen, de Arcadia van P&O Cruises,

De Opera voegde zich in de rij met verkorte tussenruimte achter de Arcadia, vlak hierna voegde zich een oude bekende precies tussen ons en de Arcadia in en wel MSC Poesia, waarmee we al eens een cruise langs Noord-Europese hoofdsteden hadden gemaakt;

na het afmeren van de Poesia kwam ook nog eens de Thomson Spirit achteraan sluiten en was de ruimte aan de kade volledig benut.

Nadat we de totale afmeermanoeuvres met grote interesse hadden gadegeslagen gingen we ontbijten en meteen daarna terug naar de hut om tandjes te schrobben en ons gereed maken om de wal op te gaan.
Bij terugkeer in de hut wachtte ons een uitnodiging van de kapitein voor een cocktailparty – alleen bestemd voor Voyagersclub members – na vertrek uit Istanboel, daar konden we dus nog even over nadenken.

Maar zoals gezegd: eerst aanvang passagieren. Dat begon met een domper.
We waren aanvankelijk blij gestemd omdat de kade waar we samen met de andere schepen waren afgemeerd zo goed als in het centrum lag.
Echter de oude cruiseterminal was sinds eind 2014 gesloten en je moest nu – als je het ‘geluk’ had het dichtst bij de stad afgemeerd te liggen – om via de nieuwe terminal de stad binnen te gaan, eerst 1,5 km lopen van het stadscentrum af, de ‘verkeerde’ kant op dus en buiten de terminal weer dezelfde afstand terug naar het centrum en dat langs een weg met zeer druk verkeer en slecht onderhouden of niet aanwezige trottoirs. Als je dan weer op dezelfde hoogte van je schip was had je 3 nutteloze kilometers gelopen.
Ondanks de borden “welcome in Istanbul” heb ik me nog nergens zo niet welkom gevoeld.
Onderweg naar de stad hadden we nog een mooi uitzicht op de afgemeerde cruiseschepen

Eenmaal in de stad de bekende plekken opgezocht:
blauwe moskee (lange rij, schoenen uit, veel gedoe) je mocht maar één plastic tasje nemen om je schoenen in te doen, maar als 1 tasje niet eens groot genoeg is om 1 van mijn maat 47 te bevatten? Juist ja.

Langs de Aya Sofia stond zo’n lange rij dat we niet eens zijn aangesloten, dus dan maar richting Grand Bazar. Ik vond het een beangstigend groot doolhof en bang om er niet neer uit te geraken durfden we amper de kleine straatjes links en rechts af te slaan.

Omdat we toch niet van plan waren iets te kopen want ‘niks nodig’ en we regelmatig zeer opdringerig werden benaderd gauw weer de buitenlucht opgezocht. Na een lunch een bezoek gebracht aan het Topkapi, het oudste nog bestaande paleis ter wereld en bijbehorend archeologisch museum.
Daarna werd het ook al weer langzaam tijd richting Opera te gaan weer met die nutteloze omweg van 3 km.
Welkom in Istanboel? Lik-me-reet!!
Terug aan boord ons ontdaan van de bezwete kleren en aan de poolbar in recordtijd 2 halve liters bier naar binnen geklokt, hierna het vertrek van de Poesia gade geslagen, waarna wij aan de beurt waren om te vertrekken, vervolgens omgekleed in het nette pak voor de captains cocktailparty.
‘S avonds bij het diner hadden we – waarschijnlijk door vermoeidheid – niet zo’n trek als anders dus hielden we het deze keer slechts bij 3 gangen, maar wel weer heul erg lekkah, voor mij aardappelsoep met prei en garnalen, daarna pasta met jakobsschelpen en saffraansaus en als hoofdgerecht een heerlijke biefstuk met een garnituur van gebakken ananas en paprika’s,

Als afsluiter werd ons een lekker glas Brut champagne ingeschonken, dus toch eigenlijk 4 gangen 😉
Na het diner de voorstelling Mytheon bezocht, wederom een mooie show met dans en acrobatiek door mythologische figuren, waaronder 2 ‘elastieken’ Siamese tweelingmeisjes.
Ik begon de vermoeidheid van de afgelopen zeer hete dag in Istanboel danig te merken, en moest ondanks de wervelende show moeite doen om het knikkebollen tegen te gaan.