Van Trento naar Venetië

maandag 31 augustus

Omdat we nog maar plm. 200 km verwijderd waren van de vertrekhaven besloten we ook deze dag via een toeristische bergroute te rijden.

Onderweg genietend van mooie vergezichten en fraaie Middeleeuwse plaatsjes, arriveerden we rond 12 uur in Venetië.
We hadden een gereserveerde parkeerplaats voor de auto bij Tronchetto Parking dus dat leek ons een koud kunstje, echter viel dat in de praktijk zwaar tegen, omdat alle parkings op heel het eiland waar de cruiseterminal zich bevindt, dezelfde naam hebben en dat zijn er een paar. Na een paar rondjes te hebben rondgereden zagen we div. wegwijzers met allerlei scheepsnamen erop waaronder die van MSC Opera. Die laatste volgende kwamen we langs een ons welbekend model van een MSC-party-tent waar men ons wist te vertellen dat de bagagedropoff bij terminal 110 was en dat we onze auto konden parkeren bij parking P2. Nadat we bij de terminal – waar al een flinke rij passagiers stond – onze bagage hadden uitgeladen bleek er voor onze categorie Aureaklasse gelukkig een aparte incheckbalie was met priority.

Daarna doorgereden naar P2 en toen we op de knop drukten om de slagboom daarvan te openen floepte er tot onze stomme verbazing een parkeerticket uit waarop ons kenteken al geprint stond. En we mochten na terugkeer van de cruise bij de automaat betalen. Daarna terug naar de terminal om zelf nog even in te checken. Ook hier gelukkig een prioritybalie voor Aurea-passagiers, dus we waanden ons al binnen 5 minuten in het boordrestaurant voor de lunch voorzien van een groot koel glas bier.
Helaas toen we net aan de beurt waren ging het computersysteem down en stonden we alsnog ruim een uur op onze hoeven te wachten tot we echt konden worden ingecheckt.
Eenmaal aan boord was het leed geleden en snel vergeten en konden we iets te eten en te drinken krijgen.
Omdat we vorig jaar met hetzelfde schip van IJmuiden naar St. Petersburg waren geweest en er begin dit jaar op de werf Fincantieri in Palermo 2 moten tussengelast zijn gingen we snel op zoek naar de verschillen.
Er was op het pooldek een extra waterspeelparadijs voor kinderen gecreëerd,

Daarnaast was de buitenruimte voor hetzelfbedieningsrestaurant op dek 11 overdekt met zeil en als buitenrestaurant aangemerkt en mede daardoor volledig rookvrij. De enige bar waar je a/b van de Opera ooit binnen mocht roken de Sottovento Pub op dek 5 (onder het Theatro della Opera) was nu ook voor de (bakboords)helft rookvrij en verder was op dek 6 de doorgang naast het casino om van voor naar achter en v.v. te gaan er niet meer dus moest je dwars door het casino. Verder waren alle balkonhutten voorzien van nieuwe stoffering, beddegoed en flat screen tv’s en het lekkerste was nog een douche met klapdeuren, nog net zo krap dan we gewend waren, alleen had je geen last meer van een gordijn dat steeds tegen je reet aanplakte.

Uiteindelijk vertrok het schip met enige vertraging pas na 19.00 uur, nog net op tijd om met voldoende zonlicht fraaie foto’s te maken van een onder ons doorglijdend Venetië.

Nadat onze thuishaven uit het gezicht verdwenen was pakten we weer her en der in een van de 11 bars en lounges wat drankjes, deels onder het genot van een klassiek concert voor piano, viool, tenor en sopraan en uiteindelijk om 21.30 een hapje gaan eten in het restaurant l’ Approdo. Vanwege ‘My Choice Dining’ kunnen we in het tijdsbestek tussen 19 en 22.15 zelf kiezen hoe laat we aan tafel gaan in een speciaal gereserveerd deel van dat fraai op het achterschip gelegen restaurant met een grote glazen raampartij.

Na het diner vergezeld van diverse (dessert)wijnen

hadden we – mede door de enerverende dag – allebei de “proem’n” op en besloten we meteen na de voorstelling ‘I classici Italiani’ met de mooiste aria’s en duetten uit Italiaanse opera’s onze kooien in hut 10040 op te zoeken, waar de cabinsteward het bed al in orde had gemaakt voor de nacht.