vrijdag 11 september
Op het tijdstip dat we eigenlijk al hadden moeten aantreden om op excursie te gaan, werden we nu gewekt door ‘buitengeluiden’ zoals het neerlaten van het ponton waar de tenderboten zouden vertrekken, want ook in Santorini zouden we voor anker gaan.
Dat Santorini een heel populair eiland is bleek wel uit het grote aantal cruiseschepen dat we om ons heen zagen liggen.
We gingen na het douchen lekker rustig ontbijten in een bijna uitgestorven restaurant, want de meesten waren toen al bijna op pad of onderweg.
Toen wij dan ook aanstalten maakten om de wal op te gaan konden we zonder te wachten in de tenderboot stappen die ons naar de haven bracht vlak bij het vertrekpunt van de kabelbaan waarmee je bovenop de berg in Santorini moest uitkomen. Nou daar stond me toch een rij, want wij waren immers als een van de laatsten van boord gegaan en uiteraard stonden er ook veel opvarenden van de andere cruiseschepen te wachten.
We hebben nog even overwogen om met de ezeltrail naar boven te gaan, want daar was de rij aanmerkelijk korter, echter dat bleek geen succes. Na €5 p.p. te hebben betaald konden we plaats nemen, maar toen de ezeldrijver de ezel waarop ik zat ‘startte’ begon ik vervaarlijk te slingeren en was ik er niet meer gerust op. Daarenboven nog het feit dat de ezels zonder enige begeleiding zelfstandig achter elkaar in een file naar boven moesten deden mij weer met beide voeten op de grond belanden.
Dan toch maar achteraan sluiten in de nog langer geworden rij voor de kabelbaan: 2 kabeltreintjes vertrokken tegelijk, 1 omhoog en 1 omlaag, met ieder 6 cabines voor elk 6 personen. Daarbij in aanmerking genomen dat in de meeste gondels over het algemeen maar hooguit 4 personen geplaatst werden, verklaart waarom de rij zo lang was en brengt je tot de conclusie dat Grieken dus echt niet kunnen tellen. 😉
Boven aangekomen genoten we van de prachtige vergezichten over de baai met alle cruiseschepen en tippelden we trapjes op en af en straatjes in en uit en omhoog en omlaag.
Bij een ijssalon gekomen kregen we trek in een onvervalste Griekse frozen yoghurt, nou dat was lachen: je koos de maat van de beker, klein, middel of groot en je kon zelf tappen uit 4 automaten met verschillende smaken yoghurt, daarbij nog een tafel met allerlei soorten toppings, vruchtjes en sauzen, waarna het totale gewicht de prijs bepaalde. ’t was de moeite waard.
In de wetenschap dat er van de diverse cruiseschepen nog tientallen bussen hun excursie in Santorini zouden eindigden en dat al die passagiers na een rondgang ook via de kabelbaan naar beneden zouden moeten besloten we op tijd af te dalen en beneden in het haventje nog wat te drinken vooraleer de tenderboot naar het schip terug te nemen.
Nu hadden wij zo goed als een hele trein voor ons alleen. Na een bakkie koffie op een terras heb ik mijn blog over Istanboel kunnen afronden en publiceren en toen weer terug aan boord voor de lunch en de afvaart om 14:00.
De rest van de middag even relaxed doorgebracht op zonnedek en sauna/stoombad, weer lekker gedineerd met 7 gangen, want ik kon voor het hoofdgerecht niet kiezen uit vlees of vis dus allebei maar besteld, ja dat is ook cruise en dat kan gewoon.
De avond weer een keer besloten met een theatervoorstelling met Claudio de Negri, dezelfde als aan het begin maar een totaal andere show en weer meteen daarna naar bed i.v.m. de aankomst in Kefalonia de volgende ochtend op het vroege tijdstip van 8 uur.